Marshmallows en Zelfregulatie

De Marshmallowtest: Wat we Kunnen Leren Over Zelfregulatie?

Een kleuter zit alleen in een kamer met een verleidelijke en heerlijke marshmallow voor zich. Hij krijgt te horen: “Als je deze marshmallow niet opeet terwijl ik weg ben, krijg je er straks twee!” Met dit onderzoek, bedacht door psycholoog Walter Mischel in 1970, werd zelfregulatie gemeten. Maar wat weten we nu door dit onderzoek? En wat is zelfregulatie?

Zelfregulatie: De Superkracht

Zelfregulatie is het vermogen om je gedrag, emoties en gedachten te sturen. Hoewel het marshmallow-onderzoek beroemd is geworden als een indicator van zelfbeheersing, is het niet geheel betrouwbaar. Uit nieuwere studies blijkt dat er meer redenen zijn waarom kinderen iets lekkers al dan niet kunnen uitstellen. Factoren als bijvoorbeeld welvaart, armoede en kennis van de omgeving hebben ook invloed op iemands vermogen om een beloning uit te stellen.

Desondanks toonde het marshmallow-onderzoek aan dat mensen met een goede zelfregulatie meestal succesvoller zijn, zowel op leerprestaties als op hun gezondheid, productiviteit, zelfbeeld, vriendschappen en relaties. Ze kunnen beter plannen, doelen stellen en bereiken wat ze willen, zonder afgeleid te worden door de eerste de beste verleiding, zoals een marshmallow.

Zelfregulatie is geen vak zoals wiskunde of taal. Zelfregulatie is een leerproces en geen leerinhoud. Het is een vaardigheid die zich langzaam ontwikkelt in de prefrontale cortex van onze hersenen door de ontwikkeling van executieve functies. Deze ontwikkeling van executieve functies zijn pas rond het 25e levensjaar volledig klaar (Horeweg, 2023).

Executieve Functies: De Basis van Zelfregulatie

Executieve functies zijn de cognitieve processen die ten grondslag liggen aan zelfregulatie. Ze omvatten inhibitie (het vermogen om impulsen te onderdrukken), werkgeheugen (het vermogen om informatie vast te houden en te manipuleren), en cognitieve flexibiliteit (het vermogen om van perspectief te veranderen en flexibel te denken). Deze functies vormen de basis voor andere executieve vaardigheden en zijn cruciaal voor zelfregulatie (samen met metacognitie, maar dat is voor een ander blog) (Marulis et al., 2020). In de basisschoolleeftijd ontwikkelen de executieve functies, die nodig zijn voor zelfregulatie, zich het meest.

Het Geheime Wapen

Zelfregulatie is essentieel in het onderwijs. Maar zelfregulatie is niet hetzelfde als leerlingen loslaten en meer verantwoordelijkheid geven. Leerkrachten kunnen leerlingen helpen met zelfregulatie door hen te leren om hun executieve functies te verbeteren. En dat is het meest succesvol als je ze oefenent en verbetert waar je ze gebruikt. Er is namelijk weinig bewijs dat bijvoorbeeld het spelen van spelletjes waarbij één of meerdere executieve functies worden getraind, transfer biedt naar het leren in de klas. Daarom is het belangrijk om executieve functies te oefenen binnen de taak waarin je verbetering wilt zien (Van Camp et al., 2015).

Bij “de Leerplaneet” draait alles om het ondersteunen van executieve functies en metacognitie ten behoeve van zelfregulatie. En dit is bij de Leerplaneet verweven in de dagelijkse routine van de klas. Leren tijdens het leren is cruciaal vanwege het transfer effect. Door een ondersteunende leeromgeving te bieden, zorgt de Leerplaneet ervoor dat leerlingen zich bewust worden van hun (leer)gedrag en leren ze zelfregulatie in verschillende contexten toe te passen.

 

Wil je meer weten over zelfregulatie, executieve functies en metacognitie? Houd mijn volgende blog in de gaten, daar ga ik dieper in op het belang van metacognitie – het vermogen om na te denken over je eigen denkprocessen – en hoe dit kan bijdragen aan betere zelfregulatie. Je zult versteld staan van de eenvoudige dingen die een groot verschil kunnen maken!

 

 

 

Referenties

Horeweg, A. (2023). Executieve functies ontwikkelen in de klas: Wat jij als leerkracht kunt doen. Pica.

Marulis, L. M., Baker, S. T., & Whitebread, D. (2020). Integrating metacognition and executive function to enhance young children’s perception of and agency in their learning. Early Childhood Research Quarterly, 50, 46–54. https://doi.org/10.1016/j.ecresq.2018.12.017

Van Camp, T., Vloerberghs, L., & Tijtgat, P. (2015). Krachtig leren, neurowetenschappelijk benaderd (1ste editie). Acco.

 

 

Ben je benieuwd naar zelfregulerend leren, en hoe de leeraanpak van De Leerplaneet dit ondersteunt en helpt ontwikkelen?

Neem dan contact met mij op!

TERUG NAAR ALLE ARTIKELEN